وقتی هنرمندان یک ملت در غل و زنجیر هستند، مردم آن در زنجیر زندگی می کنند. وقتی هنر آزاد می شود، مردم آن آزاد می شوند. از زمانی که جهان دو سال پیش افغانستان را به دست طالبان رها کرد، هنرمندان محلی به شدت تحت آزار و اذیت قرار گرفتند.
طالبان هنر را خطرناک، چالش و تهدید میدانند. و هست. باید باشد. و اغلب باید باشد. هنر قدرت اعتراض و مقاومت است. این خاطره آن چیزی است که ما به عنوان یک افغان زمانی بودیم و تخیل آن چیزی است که می توانیم دوباره تبدیل شویم.
هنر آینهای است که واقعاً ردای طالبان را منعکس میکند، بریدهشده از یک حکومت دینسالاری تنگفکر، زنستیز و خشونتآمیز، چیزی جز لباسهای جدید امپراتور – ساختگی، خالی و برهنه. هنر امکان آینده افغانستان را زنده نگه می دارد. امید را زنده نگه می دارد.